

Konwencja Karpacka obejmuje 3 regiony (województwo małopolskie, śląskie i podkarpackie) około 200 gmin.
W województwie podkarpackim są to:
i Węgry. Jak dotychczas stroną Konwencji Karpackiej nie stała się Unia Europejska (będąca stroną Konwencji Alpejskiej).
Najważniejszym organem konwencji jest Konferencja Stron. Do tej pory odbyło się pięć posiedzeń tego organu: pierwsze w 2006 r. w Kijowie, drugie w 2008 r. w Bukareszcie, trzecie w 2011 r. w Bratysławie, czwarte w 2014 r. w Mikulowie, piąte w 2017 r. w Lillafüred (Węgry). Kolejne zaplanowano we wrześniu 2020 r.
w Rzeszowie i rozpocznie ono sprawowanie prezydencji w Konwencji przez Polskę
w latach 2020 – 2023.
W każdej ze Stron Konwencji działa Krajowy Punkt Kontaktowy (National Focal Point) Konwencji Karpackiej (w Polsce utworzono go w ramach Ministerstwa Klimatu) zapewniający komunikację z pozostałymi Stronami oraz koordynację działań na rzecz wdrażania postanowień Konwencji na szczeblu krajowym. Wyłącznie
w Polsce funkcjonuje ponadto Krajowy Komitet Sterujący Konwencji Karpackiej (KKSKK). W skład KKSKK wchodzą m.in. przedstawiciele ministerstw, których zakresu odpowiedzialności dotyczy Konwencja, właściwych terytorialnie Urzędów Marszałkowskich i Wojewódzkich, Generalnej i Regionalnych Dyrekcji Ochrony Środowiska, Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, karpackich parków narodowych, czterech Euroregionów (Euroregion Karpacki, Euroregion Tatry, Euroregion Beskidy, Euroregion Śląsk Cieszyński), Polskiej Organizacji Turystycznej oraz działających w polskiej części Karpat organizacji pozarządowych (w tym Centrum UNEP/GRID-Warszawa).
Organami pomocniczymi o charakterze eksperckim są Grupy Robocze Konwencji Karpackiej (Carpathian Convention Working Groups), składające się
z Krajowych Punktów Kontaktowych oraz/lub ekspertów przez nie nominowanych. Obecnie na rzecz wdrażania Konwencji Karpackiej działa osiem tematycznych Grup Roboczych:
(Working Group on Sustainable Agriculture and Rural Development, SARD)
Zgodnie z Art. 2 ust. 1 Ramowej Konwencji Karpackiej jej Strony zobowiązane są prowadzić wszechstronną politykę na rzecz ochrony i zrównoważonego rozwoju regionu karpackiego, również przez uwzględnienie celów i postanowień Konwencji
w politykach sektorowych poszczególnych Stron (dotyczących np. planowania przestrzennego, rolnictwa, leśnictwa, transportu i turystyki), lepszą koordynację tych polityk oraz zastosowanie zasady zintegrowanego podejścia do gospodarowania zasobami ziemi. Strony Konwencji Karpackiej zobowiązały się do współpracy na rzecz:
Współpraca w ramach Konwencji Karpackiej jest ważnym elementem procesu integracji europejskiej co wynika z faktu, że jej Stronami są nie tylko państwa członkowskie Unii Europejskiej, ale również dwa państwa bezpośrednio z Unią sąsiadujące: ubiegająca się o członkostwo w Unii i posiadająca już status kraju kandydującego Republika Serbii (granicząca z dwiema Stronami Konwencji Karpackiej: Rumunią i Węgrami), oraz Ukraina (granicząca z czterema Stronami Konwencji Karpackiej: Republiką Słowacką, Polską, Rumunią i Węgrami).
Z uwagi na ramowy charakter Konwencji Karpackiej i stopień ogólności jej zapisów, jej wdrażanie wymaga uprzedniego przyjęcia odpowiednich powiązanych
z nią dokumentów wykonawczych - tematycznych protokołów, dotyczących poszczególnych dziedzin objętych Konwencją. Protokoły tematyczne do ramowej konwencji mają taki sam jak sama konwencja status wiążących jego Strony aktów prawa międzynarodowego. Do chwili obecnej przyjęto następujących pięć protokołów tematycznych do ramowej Konwencji Karpackiej:
Protokół o ochronie i zrównoważonym użytkowaniu różnorodności biologicznej i krajobrazowej do Konwencji Karpackiej
Protokół o ochronie i zrównoważonym użytkowaniu różnorodności biologicznej i krajobrazowej (nazywany skrótowo Protokołem o bioróżnorodności) do Konwencji Karpackiej został przyjęty podczas drugiego spotkania Konferencji Stron (COP2) Konwencji i podpisany przez pięć Stron Konwencji dnia 19 czerwca 2008 r.
w Bukareszcie. Polska ratyfikowała Protokół o bioróżnorodności dnia 9 grudnia 2009 r., wszedł on w życie w stosunku do Polski dnia 28 kwietnia 2010 r. Na terytorium Polski Protokół o ochronie i zrównoważonym użytkowaniu różnorodności biologicznej i krajobrazowej do Ramowej Konwencji Karpackiej stosuje się do tego samego co Konwencja obszaru 18 612,48 km2 (ok. 6 % powierzchni lądowej kraju) położonego w województwach małopolskim, podkarpackim i śląskim.
W latach 2009-2013 Protokół o bioróżnorodności był sukcesywnie ratyfikowany przez kolejne Strony Konwencji, stające się w ten sposób pełnoprawnymi Stronami tego Protokołu. Od dnia 4 lipca 2013 r. Protokół o bioróżnorodności obowiązuje już we wszystkich siedmiu państwach regionu karpackiego. Celem Protokołu jest koordynacja i harmonizacja działań jego Stron oraz ich współpraca na rzecz wdrażania postanowień ww. artykułu Konwencji. Protokół o bioróżnorodności zobowiązuje jego Strony do podjęcia wspólnych działań we współpracy wszystkich Stron w skali całych Karpat, oraz przez poszczególne Strony na ich terytorium,
w oparciu o odnośne przepisy prawa krajowego.
Merytoryczne postanowienia Protokołu o bioróżnorodności dotyczą:
Protokół o zrównoważonej turystyce do Konwencji Karpackiej
Protokół o zrównoważonej turystyce do Konwencji Karpackiej został przyjęty podczas trzeciego spotkania Konferencji Stron (COP3) Konwencji Karpackiej i podpisany przez cztery Strony Konwencji dnia 27 maja 2011 r. w Bratysławie. Rzeczpospolita Polska podpisała Protokół o zrównoważonej turystyce dnia 8 września 2011 r. podczas XXI Forum Ekonomicznego w Krynicy.
Zgodnie z przyjętymi w Konwencji Karpackiej zasadami Protokół o zrównoważonej turystyce wszedł w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia Depozytariuszowi (którym tak samo jak w przypadku Konwencji jest Rząd Ukrainy) czwartego dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia, lub przystąpienia. Protokół o zrównoważonej turystyce wszedł w życie dnia 29 kwietnia 2013 r. w stosunku do czterech pierwszych jego Stron (Republika Czeska, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowacka, Węgry), będących państwami Grupy Wyszehradzkiej (V4). Aktualnie Protokół został podpisany przez siedem państw w tym Serbię, Słowację i Ukrainę.
Na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Protokół o zrównoważonej turystyce do Ramowej Konwencji Karpackiej stosuje się do tego samego co Konwencja obszaru 18 612,48 km2 (ok. 6 % powierzchni lądowej kraju) położonego w województwach małopolskim, podkarpackim i śląskim.
Protokół o zrównoważonej turystyce do Ramowej Konwencji Karpackiej stanowi rozwinięcie i uszczegółowienie postanowień Art. 9 Konwencji, zobowiązującego Strony Protokołu do podjęcia środków i współpracy na rzecz promowania zrównoważonej turystyki w Karpatach, przynoszącej korzyści ludności miejscowej, opartej na wyjątkowym charakterze przyrody, krajobrazu i dziedzictwa kulturowego Karpat; oraz promowania współpracy transgranicznej w tym zakresie.
Celem Protokołu jest koordynacja i harmonizacja działań jego Stron oraz ich współpraca na rzecz wdrażania postanowień ww. artykułu Konwencji. Protokół
o zrównoważonej turystyce zobowiązuje jego Strony do podjęcia wspólnych działań we współpracy wszystkich Stron w skali całych Karpat, oraz przez poszczególne Strony na ich terytorium, w oparciu o odnośne przepisy prawa krajowego.
Merytoryczne postanowienia Protokołu o zrównoważonej turystyce dotyczą między innymi:
Protokół o zrównoważonej gospodarce leśnej
Protokół o zrównoważonej gospodarce leśnej do Konwencji Karpackiej został przyjęty podczas trzeciego spotkania Konferencji Stron (COP3) Konwencji Karpackiej
i podpisany przez sześć Stron Konwencji (aktualnie podpisany przez siedem Stron Konwencji) dnia 27 maja 2011 r. w Bratysławie. Polska podpisała Protokół
o zrównoważonej gospodarce leśnej dnia 8 września 2011 r. podczas XXI Forum Ekonomicznego w Krynicy. Polska nie ratyfikowała dotychczas Protokołu
o zrównoważonej gospodarce leśnej do Konwencji Karpackiej.
Protokół o zrównoważonej gospodarce leśnej do Ramowej Konwencji Karpackiej stanowi rozwinięcie i uszczegółowienie postanowień dotyczących leśnictwa ustępów 3-6 Art. 7 Konwencji („Zrównoważone rolnictwo i leśnictwo”), zobowiązującego Strony Protokołu do działań na rzecz zrównoważonego gospodarowania i ochrony lasów karpackich przynoszących korzyści obecnemu
i przyszłym pokoleniom, m.in. przez stosowanie zrównoważonych praktyk
w gospodarce leśnej na terenach górskich w Karpatach, tworzenie odpowiedniej wielkości i ilości obszarów chronionych w lasach naturalnych (zwłaszcza pierwotnych), oraz stosowanie przyjaznych dla środowiska działań w leśnictwie zapewniających odpowiednie zatrzymywanie wody opadowej na terenach górskich w celu skuteczniejszego zapobiegania powodziom.
Celem Protokołu jest koordynacja i harmonizacja działań jego Stron oraz ich współpraca na rzecz wdrażania postanowień ww. artykułu Konwencji. Protokół
o zrównoważonej gospodarce leśnej zobowiązuje jego Strony do podjęcia wspólnych działań we współpracy wszystkich Stron w skali całych Karpat, oraz przez poszczególne Strony na ich terytorium, w oparciu o odnośne przepisy prawa krajowego.
Merytoryczne postanowienia Protokołu o zrównoważonej gospodarce leśnej dotyczą między innymi:
Ponadto, Protokół o zrównoważonej gospodarce leśnej przewiduje działania
i współpracę jego Stron m.in. na rzecz:
Protokół o zrównoważonym transporcie
Protokół o zrównoważonym transporcie do Konwencji Karpackiej został przyjęty podczas czwartego spotkania Konferencji Stron (COP4) Konwencji Karpackiej
i podpisany przez cztery Strony Konwencji (Republikę Czeską, Rumunię, Republikę Serbii i Republikę Słowacką) dnia 26 września 2014 r. w Mikulovie (Republika Czeska). Aktualnie podpisany jest przez sześć Stron Konwencji w tym Polskę i Ukrainę. Rzeczpospolita Polska podpisała Protokół dnia 15 czerwca 2015 r. w Kijowie, Ukraina dnia 26 czerwca 2015 r., natomiast Węgry nie podpisały jak dotychczas tego Protokołu. Protokół został już ratyfikowany przez Republikę Czeską, Rumunię, Republikę Serbii, Republikę Słowacką, Polskę i Ukrainę.
Zgodnie z przyjętymi w Konwencji Karpackiej zasadami Protokół o zrównoważonym transporcie wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia Depozytariuszowi (którym tak samo jak w przypadku Konwencji jest Rząd Ukrainy) czwartego dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia, lub przystąpienia. Z uwagi na powyższe, Protokół o zrównoważonym transporcie, który jak dotychczas został ratyfikowany tylko przez trzy Strony Konwencji, nie wszedł jeszcze w życie w stosunku do żadnej ze Stron Konwencji.
Protokół o zrównoważonym transporcie do Ramowej Konwencji Karpackiej stanowi rozwinięcie i uszczegółowienie postanowień Art. 8 Konwencji (Zrównoważony transport i infrastruktura), zobowiązującego Strony Protokołu do działań na rzecz:
Celem Protokołu jest zacieśnienie i ułatwianie współpracy jego Stron na rzecz rozwoju zrównoważonego transportu towarowego i osobowego w Karpatach, w celu przyczynienia się do zrównoważonego rozwoju regionu przy jednoczesnym unikaniu, ograniczaniu, lub (tam, gdzie jest to konieczne) złagodzenia lub skompensowania negatywnego wpływu transportu i powiązanej z nim infrastruktury.
Art. 1 ust. 2 wymienia cele szczegółowe współpracy Stron w ramach wdrażania Protokołu:
Protokół o zrównoważonym transporcie zobowiązuje jego Strony do podjęcia wspólnych działań we współpracy wszystkich Stron w skali całych Karpat, oraz przez poszczególne Strony na ich terytorium, w oparciu o odnośne przepisy prawa krajowego.
Merytoryczne postanowienia Protokołu o zrównoważonym transporcie dotyczą między innymi:
Protokół o zrównoważonym rolnictwie i rozwoju obszarów wiejskich
Protokół o zrównoważonym rolnictwie i rozwoju obszarów wiejskich do Konwencji Karpackiej został przyjęty podczas piątego spotkania Konferencji Stron (COP5) Konwencji, które odbyło się na Węgrzech. Aktualnie został podpisany przez cztery Strony Konwencji (Czechy, Węgry, Polskę, Rumunię) i wszedł w życie 1 stycznia 2020 r. Zgodnie z Artykułem 7 Konwencji Karpackiej, celem Protokołu o zrównoważonym rolnictwie i rozwoju obszarów wiejskich (zwanego dalej "Protokołem") jest utrzymanie gospodarowania ziemią zgodnego z tradycyjnymi sposobami jej uprawy w sposób zrównoważony, przynosząc korzyści obecnym i przyszłym pokoleniom.
Aby osiągnąć powyższy cel, Strony będą harmonizować i koordynować swoje działania na rzecz zintegrowanego gospodarowania zasobami ziemi, zwiększając integrację aspektów środowiskowych z politykami rolnymi, jednocześnie poprawiając jakość życia, wzmacniając lokalne gospodarki i społeczności, a także ochronę wartości przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego.
Strony będą w tym celu współpracować zwłaszcza na rzecz:
Szczegółowe informacje dot. Konwencji Karpackiej można znaleźć na stronie http://www.carpathianconvention.org/ , http://www.konwencjakarpacka.org.pl/pl/ oraz http://www.informatoriumkarpackie.pl/